Hoe mijn ervaring mijn kracht werd

Als klein meisje heb ik me altijd ´anders´ gevoeld. Ik dacht anders dan de meeste kinderen van mijn leeftijd waardoor ik me slechts een korte tijd kind gevoeld heb. Vrienden van mijn vijf jaar oudere broer, noemde mij zijn ´bijdehante zusje´, op school vond ik geen aansluiting en werd ik jarenlang gepest. Ik had last van herhalingsdwang* (onbewuste impulsen die leiden tot het herhalen van situaties, feiten, gevoelens, gedachten en de pijnlijke realiteit) hierdoor belandde ik in een vicieuze cirkel en werd continue opnieuw teleurgesteld door mijn omgeving. Ik ontwikkelde een afwijkend zelfbeeld., vriendschappen hielden geen stand, ik was veel alleen en ontwikkelde irreële angsten.. Angsten die ik in vele jaren later weer projecteerde op mijn kinderen. 

Naast dit alles was ik perfectionistisch, maar uiterst onzeker in mijn studie, in relaties en later in mijn werk. Ik droeg, zoals ik dit zelf noem, nooit hetzelfde gezicht. Ik zette in iedere situatie het masker op waarvan ik dacht dat dit het gewenste was. Ik was bang dat ik werk deed waar ik te weinig verstand van had dat ik verhalen vertelde die niet klopte, (al was ik ergens diep van binnen zeker van de inhoud), dat ik kortweg continue de boel bedonderde; ik had last van het het zogenoemde 'Imposter syndrome' (bedriegerscomplex). Iemand met dit complex heeft last van hardnekkige gedachten dat hij of zij anderen misleidt op het vlak van eigen deskundigheid. Ik had continue het gevoel door de mand te vallen als persoon en als professional, maar ook als moeder.

Pas in 2016 tijdens een training Pientere Peuters was het alsof mij een spiegel voor gehouden werd. Ik was nooit dat domme lelijke eendje geweest, maar een mooie zwaan in ontwikkeling. Had ik dit maar jaren eerder geweten, dat had mij een hoop ongemakken en frustraties gescheeld.. 

Ook kwam het besef dat mijn beide kinderen signalen vertoonde van een kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong. Mijn zoon was inmiddels 13 en voerde innerlijke gevechten met zichzelf en mijn dochter van 8 werd niet begrepen op school en was al jaren extreem angstig voor mensen en nieuwe situaties. Nadat ik dit uiteraard al een eeuwigheid op mezelf projecteerde, kwam ik nu tot het inzicht dat er een duidelijke oorzaak aan ten grondslag lag.

Ik denk dat ik, net als velen van jullie, bij het woord 'Hoogbegaafd'' direct denken aan 'super intelligent'. Maar zo intelligent ben ik toch niet!! En daar zit hem nu juist de kern van dit hele verhaal. Hoogbegaafd omvat zoveel meer dan alleen intellectuele intelligentie. En hangt samen met zoveel verschillende symptomen en kenmerken.. 

Nu ik weet dat ik 'bijzonder' ben neemt dit het bovenstaande gevoel niet altijd weg, maar het leert me wel makkelijker om vaker te kiezen voor mijn eigen gevoel en ideeën ipv dat ik die van anderen als lijdend zie.

Ik neem mijn ervaring nu mee in mijn werk. ik zie het niet langer als een zwakte maar probeer het om te buigen naar een kracht om anderen, in dit geval kinderen, bewust te maken van hun mooie ik. Zodat zij zichzelf veel eerder als die mooie zwaan zien zonder eerst jarenlang onzeker te hoeven zijn.